![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjE-mBng5i05LmWP1TgJCAG4RScEtqLUM31ymgeWOsUQEjvsRcsHjs3ZaPLxMctjflgtKdr6qu_bY7xN1PwppLcwCHDaY6sKliHNIUEWyuh-MQJVHCRZD9IbSbDPmexkw8V7yUJlZ54UvX1vvjErbli5neBxsY8kzekpKV3fHrnbmV0Cv2psW893DvHmfFF/w424-h268-rw/achyutananda-das.jpg)
ଖେଳଇ ବାର ଜଣର
ବାର ଜଣ ଛାଡ଼ିତେରକୁ ଗମିଲେ
ବୋହୂର ପୂରିବ କାଳ ।
ଏ ବାର ଭିତରେପୁରୁଷ ଖେଳଇ
ସେ ବାରେ ଖେଳଇ ବୋହୂ
ବୋହୂ ପୁଅ ଦୁହେଁଉଲଟ ପାଲଟ
ବାରଣ ନ ଯାଇ କେହୁ ।
ବାହାରରେ ବାରଭିତରରେ ବାର
ବାର ବତିଶରେ ଘର
ଅକାରଣ ବୋହୂବାରଣ ନ ଯାଇ
କଲା ବାର ବାର ଘର ।
ପୁଅକୁ ବୟସଶହେ ଷାଠିଏ ଯେ
ବୋହୂ ତ ଷୋଳ ବରଷୀ
ପଚିଶ ଭେଣ୍ଡିଆଘେନି କରି ବୋହୂ
ଖେଳ ଖେଳୁଥାଇ ବସି ।
ବୋହୂ ମୋର ଧନବୋହୂ ମୋ ଜୀବନ
ବୋହୂ ଲାଗି ଏତେ ସରି
ପାମର ଅଚ୍ୟୁତଭାବରେ ଭଣିଲେ
କର ଭବ ଜଳୁ ପାରି ।
ଅଚ୍ୟୁତାନନ୍ଦ ଦାସ, ପଞ୍ଚସଖା କବି
Post a Comment